Mimo bardzo licznych badań nie wyjaśniono dotąd w pełni, w jaki sposób pochodne sulfonylomocznika wywierają korzystny wpływ na zaburzoną w cukrzycy przemianę węglowodanów. Prawdopodobnie mechanizm działania tych leków w cukrzycy jest złożony i obok najlepiej dotąd poznanego ich wpływu pobudzającego wydzielanie insuliny przez komórki B wysp trzustkowych możliwe jest także działanie tych związków w obszarze pozatrzustkowym — w wątrobie i w tkankach pozawątrobowych. Wpływ pochodnych sulfonylomocznika na wydzielanie insuliny. Już w pierwszych pracach zmierzających do wyjaśnienia działania sulfonamidów i pochodnych sulfonylomocznika stwierdzono, że nie zmniejszają one glikemii u zwierząt pozbawionych trzustki, i na tych obserwacjach Loubatieres oparł swą hipotezę o B-cytotropowym działaniu tej grupy leków. Później ustalono, że pochodne sulfonylomocznika powodują głównie wydalanie (release) insuliny rozpuszczonej w cytozolu oraz zdeponowanej w ziarnistościach komórek B, co powoduje charakterystyczny szybki, ale krótkotrwały przyrost jej stężenia we krwi (płynie perfuzyjnym) wypływającej z trzustki, a także we krwi obwodowej u człowieka po obciążeniu tymi lekami. W przypadku wyspiaka wydzielającego insulinę (insulinoma) wyrzut insuliny może powodować wręcz wystąpienie groźnej hipoglikemii. Prawdopodobnie wzmożenie syntezy insuliny następuje w późniejszym okresie, po wydzieleniu ziarnistości i przyroście glikemii. W tym okresie komórki B przestają być wrażliwe na działanie pochodnych sulfonylomocznika. To zjawisko refrakcji nie występuje w razie utrzymywania się zwiększonego stężenia glukozy w środowisku otaczającym komórki B. Szczególną bowiem właściwością omawianych związków jest nasilenie przez nie pobudzania przez glukozę wydzielania insuliny, przy czym ta interakcja obu bodźców stymulujących sekrecję tego hormonu zwiększa się w miarę narastania glikemii. To zjawisko tłumaczy silniejszy wpływ hipoglikemizujący pochodnych sulfonylomocznika u ludzi chorych na cukrzycę aniżeli u osób zdrowych. Efekt ten występuje najwyraźniej w początkowym okresie leczenia cukrzycy, później stopniowo wygasa i w długoterminowej obserwacji chorych, u których stosuje się te leki, nie stwierdza się ani hiperinsulinemii na czczo, ani też nadmiernych przyrostów stężenia tego hormonu we krwi po obciążeniu glukozą. Te spostrzeżenia są przytaczane jako argument przemawiający za tym, że pobudzenie wydzielania insuliny przez pochodne sulfonylomocznika jest tylko jednym z mechanizmów ich działania przeciwcukrzycowego. Sam mechanizm molekularnego wpływu pochodnych sulfonylomocznika na komórki B wysp trzustkowych nie jest dotąd w pełni wyjaśniony. Wielce przekonywający jest pogląd, że leki te działają zewnątrzkomórkowo, wiążąc się z nieswoistymi miejscami receptorowymi błony komórek B, przy czym siła wiązania pochodnych „drugiej generacji” jest prawdopodobnie większa aniżeli siła wiązania pochodnych „pierwszej generacji”. Głównym rezultatem tej interakcji jest zapewne zwiększenie napływu jonów wapniowych do cytozolu komórek B, co zarazem tłumaczy zwiększenie przez pochodne sulfonyłomocznika wpływu glukozy na wydzielanie insuliny, związane także ze wzrostem stężenia wolnych jonów wapniowych w cytozolu.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
Czym różnią się aparaty słuchowe?
Aparaty słuchowe to urządzenia, które pomagają osobom z trudnościami ze słuchem poprawić komfort życia oraz utrzymać komunikację z innymi ludźmi. Wśród dostępnych …- Doustny test tolerancji glukozyO ile stwierdzenie cukrzycy u dzieci, zwłaszcza młodszych, na podstawie obrazu klinicznego może nastręczać trudności, to zakres badań laboratoryjnych potrzebnych do ustalenia …
- Zmiany wysp trzustkowych w cukrzycy typu 3Spośród dużej grupy odmian tego typu cukrzycy zmiany w wyspach trzustkowych występują w zapaleniach trzustki, w hemochromatozie oraz w nowotworach trzustki, zarówno …
- Regulacja nerwowaWyspy trzustkowe są unerwione przez włókna adrenergiczne, cho- linergiczne i peptydergiczne. Włókna te docierają albo wprost do komórek wysp, albo (w większości) …
- Wpływ ciąży na cukrzycęU około 1/4 ciężarnych (według różnych zestawień u 10—90%) występuje cukromocz (glikozuria) przy prawidłowym stężeniu glukozy we krwi. Obserwuje się to najczęściej …
- Błona podstawnaZmiany w strukturze i czynności błony podstawnej stanowią zasadniczy element mikroangiopatii cukrzycowej i w ciągu ostatnich lat błona ta stała się przedmiotem …
- Zmiany anatomopatologiczne innych narządówPoza opisanymi wyżej, w cukrzycy występują charakterystyczne zmiany morfologiczne w wątrobie, skórze, kościach i stawach, zębach i przyzębiu oraz w soczewce. Zmiany …
- Inne meliturieSpośród innych cukrów, których obecność w moczu wymaga różnicowania z cukrzycą, należy wymienić maltozę i mannoheptulozę. Maltoza — produkt trawienia skrobi — …
- Biosynteza i wydzielanie insulinyU człowieka, podobnie jak u wszystkich kręgowców, insulina jest wytwarzana w swoistych komórkach B wysp trzustkowych, a następnie wydzielana do krwi, z …
- Nefropatia cukrzycowaNefropatia cukrzycowa jest to zespół kliniczny występujący u chorych na cukrzycę, którego morfologicznym podłożem jest swoiste dla tej choroby stwardnienie kłębuszków (glomemlosclerosis …
- Stosowanie pochodnych biguaniduLeczenie pochodnymi biguanidu rozpoczyna się od dawek małych, stopniowo zwiększając je aż do osiągnięcia dawki terapeutycznej lub do wystąpienia objawów nietolerancji. Efekt …
Najnowsze komentarze