„Suche testy" do enzymatycznego oznaczania glikemii

Są one przeznaczone dla chorych na cukrzycą, którzy mogą w ten sposób w domu — w ramach samokontroli — oznaczyć dość dokładnie stężenie glukozy we krwi włośniczkowej, pobieranej przez nakłucie opuszki palca wielokrotnie w ciągu dnia. Zasada oznaczania glikemii za pomocą tych testów jest taka sama, jak przy oznaczaniu „suchymi testami” glukozy w moczu, z tym że umieszczony na końcu paska układ: oksydaza glukozy, peroksydaza i chromogen, jest pokryty cienką błoną, przez którą nie przenikają elementy morfotyczne i większe molekuły obecne we krwi. Od grubości tej błony zależy objętość płynu, jaka przechodzi do mieszczącego się pod nią układu enzymów. Zmianę koloru, spowodowaną utlenianiem glukozy, a następnie chromogenu, można odczytać, porównując ze skalą zamieszczoną na opakowaniu bądź dokładniej w fotometrze odbiciowym (reflectance photometer). Najczęściej stosowanymi „suchymi testami” enzymatycznymi do wizualnego określenia glikemii są: Visidex II Ames i Haemo-Glucotest Boehringer Mannheim (w niektórych krajach dostępny pod nazwą Chemstrip). Firmy wytwarzające te testy wprowadziły na rynek odpowiednie fotometry do użytku domowego, wymagające jednak innych pasków testowych (modele firmy Ames: Dextrometer i Glucometer oraz pasek testowy Dextrostix; modele firmy Boehringer Mannheim: Reflomat i Reflocheck oraz odpowiednio paski Reflotest Glucose i Reflocheck Glucose). Zakres odczytu obejmuje stężenie glukozy od 0,55 do 22,2 mmol/1 (od 10 do 400 mg%), odpowiada więc wahaniom glikemii, jakie występują w cukrzycy, zaś samo badanie jest proste i zajmuje tylko kilka minut. Czynnikiem ograniczającym powszechne posługiwanie się omawianymi testami jest stosunkowo wysoka cena zarówno fotometrów, jak i samych pasków testowych — i to także w krajach, w których są one produkowane. Z tych względów prowadzenie samokontroli polegającej na oznaczaniu glikemii przez pacjenta zaleca się w szczególnych postaciach lub okresach cukrzycy, jak cukrzyca typu 1 u dzieci i młodocianych, cukrzyca chwiejna, ciąża w cukrzycy, podwyższenie progu nerkowego dla glukozy (np. w nefropatii cukrzycowej).