Wbrew swej nazwie hormon wzrostu odgrywa ważną rolę w kontroli przemiany materii także po zakończeniu wzrostu, zarówno przez pobudzanie syntezy białek, jak i przez uwalnianie substratów energetycznych niezbędnych dla podtrzymania różnych czynności organizmu. Fizjologiczny rytm wydzielania tego hormonu osiąga największe nasilenie w 1—4 h po zaśnięciu, co prawdopodobnie odzwierciedla neurogenny rytm biosyntezy białka i uzupełniania strat powstałych w ciągu dnia. Poza tym czynnikami silnie pobudzającymi jego sekrecję są: hipoglikemia, zwiększenie zawartości aminokwasów we krwi oraz wysiłek fizyczny. Hamuje ją natomiast somatostatyna wydzielana przez podwzgórze i neurony somatostatynergiczne, obecne w przysadce. W procesie regulacji wydzielania hormonu wzrostu istotna rola przypada wytwarzanym pod jego wpływem, głównie w wątrobie, somatomedynom, które z kolei pobudzają wydzielanie somatostatyny przez podwzgórze i na tej drodze hamują zwrotnie sekrecję STH. Wpływ hormonu wzrostu na procesy kontrolowane przez insulinę obejmuje przemianę węglowodanów, tłuszczów i białek.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Zmiany skórne w cukrzycach wtórnychDo charakterystycznych i mających znaczenie diagnostyczne zmian w skórze dochodzi w hemochromatozie, wyspiaku wydzielającym glukagon (glucagonoma) i w rzadkich postaciach cukrzycy cechującej …
- Glukagonopodobne peptydy jelitowe (enteroglukagon)Z błony śluzowej żołądka i jelit wszystkich kręgowców uzyskano substancję o właściwościach immunologicznych i częściowo biologicznych zbliżonych do właściwości glukagonu wytwarzanego przez …
- Komórki DKomórki D są podobne do komórek A i dzisiaj uważa się, że są one identyczne z opisanymi poprzednio komórkami At. W odróżnieniu …
- Alergia skórna późnaJest to miejscowy odczyn skórny typu tuberkulinowego, pojawiający się w 18—24 h po podaniu insuliny w miejscu wstrzyknięcia. Występuje twarde, ciemnoczerwone, swędzące …
- Insulina in vivo – wyjaśnienieCoraz powszechniejsze w ostatnich latach oznaczanie peptydu C we krwi obwodowej okazało się bardzo pomocne w wyjaśnianiu wydzielania i dalszych losów insuliny …
- Struktura przestrzenna insulinyStruktura przestrzenna insuliny jest determinowana przez dodatkowe wiązania wodorowe oraz wiązania jonowe i zmienne oddziaływanie hydrofobowe łańcuchów bocznych. Mieszczące się wewnątrz jej …
- Przekształcenie proinsulinyProinsulina ulega przekształceniu przez odłączenie peptydu C i aminokwasów, stanowiących dwupeptydowe połączenie łańcucha C z łańcuchami A i B, w wyniku kolejnego …
- OuabainaLek ten zwiększa wyraźnie wydzielanie insuliny jedynie w badaniach in vitro i tylko wówczas, gdy stosuje się go w dawkach większych niż …
- Inne zakażeniaW tej grupie na uwagę zasługuje ze względu na bardzo niepewne rokowanie „złośliwe” zapalenie ucha zewnętrznego (otitis extema maligna). Jest to rzadka …
- Wstrzykiwanie i dawkowanie insulinyW przewlekłym leczeniu cukrzycy insulinę wstrzykuje się zawsze podskórnie, przy czym najbardziej równomierne jej wchłanianie następuje wówczas, gdy koniec igły dociera do …
- ZaćmaU chorych na cukrzycę występują 2 rodzaje zaćmy: cukrzycowa i starcza. Zaćma cukrzycowa. Ten typ zaćmy, zwanej także metaboliczną (cataiacta diabetica vel …
Najnowsze komentarze