Próchnica zębów

Obecnie próchnicę zębów (caiies dentium) stwierdza się rzadziej wśród chorych na cukrzycę aniżeli w ogólnej populacji. Ta różnica jest szczególnie widoczna u dzieci. Tłumaczy się ją korzystnym, zapobiegającym rozwojowi próchnicy, wpływem diety cukrzycowej, nie zawierającej zupełnie cukru lub tylko niewielką jego ilość; Fakt ten zasługuje na uwagę, jeżeli się zważy, że w cukrzycy wypływ śliny jest mniejszy i że zawiera ona większą niż prawidłowo ilość glukozy. Normalnie w ślinie znajdują się tylko śladowe ilości glukozy, średnio około 0,016 mmol/1 (0,3 mg%), natomiast w cukrzycy stężenie cukru wzrasta przeciętnie 10-krotnie do średnio 0,166 mmol/1 (3,0 mg%). Wynika stąd, że spożycie cukru wpływa silniej na rozwój próchnicy zębów niż zwiększenie stężenia glukozy w ślinie. W razie powikłania próchnicy zgorzelą miazgi występujące wówczas zapalenie ozębnej może mieć natomiast gwałtowny przebieg i szybko doprowadzić do utworzenia się ropnia. Taki postęp choroby pogarsza zarówno stan miejscowy, jak i wpływa niekorzystnie na przebieg cukrzycy. Poza bezpośrednim oddziaływaniem zakażenia, pogarszającego stan metaboliczny, czynnikiem dodatkowo utrudniającym leczenie cukrzycy jest ograniczenie spożycia pokarmów, spowodowane silnym bólem. Leczenie. Leczenie próchnicy zębów u chorych na cukrzycę nie odbiega od ogólnie ustalonych zasad. W razie wykształcenia się ropnia konieczna jest szybka interwencja chirurgiczna.