Mimo że cukrzyca jest chorobą nieuleczalną, trwającą całe życie i stanowiącą niewątpliwie upośledzenie somatyczne, a nieraz i psychiczne, to jednak właściwe jej leczenie sprawia, że chorzy na nią mogą być i są pełnowartościowymi członkami społeczeństwa. Wymaga to jednak pogodzenia się 7 pewnymi wyrzeczeniami i ograniczeniami związanymi bezpośrednio’ z leczeniem tej choroby, a także z narzuconymi przez nią problemami życia społecznego, takimi jak małżeństwo, planowanie rodziny, praca zawodowa. W takim sensie należy rozumieć pojęcie „zdrowia uwarunkowanego” (bedingte Gesundheit), jakie Gerhardt Katsch wprowadził na określenie społecznej adaptacji chorych na cukrzycę, Niezbędnym warunkiem tej adaptacji jest aktywny stosunek osoby z cukrzycą i jej otoczenia do tej choroby i leczenia, w czym szczególnie ważną rolę odgrywa odpowiednia organizacja opieki zdrowotnej oraz szeroko ujęta pedagogika medyczna.