Wyleczenie z cukrzycy jest teoretycznie i praktycznie możliwe przez przeszczepienie choremu na cukrzycę trzustki pobranej ze zwłok „zdrowego” (nie chorującego za życia na cukrzycę) dawcy. Z badań doświadczalnych wynika, że większe nadzieje pod tym względem rokuje na przyszłość przeszczepienie izolowanych wysp trzustkowych, jednak w praktyce klinicznej podejmowano na razie głównie próby przeszczepienia całego gruczołu lub jego części. Mimo niewątpliwego postępu w wykonywaniu tego zabiegu i stosowanej następnie immunosupresji (cyklosporyna A), dotychczasowe wyniki są mało zachęcające. W 5 czołowych ośrodkach, zajmujących się tym problemem, do końca 1980 r. wykonano łącznie 128 przeszczepów trzustki ludzkiej u 118 pacjentów, z czego w okresie zamknięcia tego zestawienia żyło tylko 15, w tym 4 dłużej niż 1 rok. W ostatnich latach wprowadzono istotne zmiany w technice operacyjnej zmniejszające ryzyko samego zabiegu, jak i niebezpieczeństwa będące wynikiem odrzucenia przeszczepu; składają się na nie: 1) przeszczepienie tylko trzonu i ogona wraz z naczyniami śledzionowymi do naczyń biodrowych, 2) zamknięcie przewodów trzustkowych syntetycznym polimerem (neoprenem) oraz 3) wewnątrzotrzewnowe umieszczenie przeszczepu, co ułatwia wchłonięcie resztkowego, nieaktywnego soku trzustkowego. Można oczekiwać, że tak zmodyfikowany zabieg przeszczepienia trzustki częściej będzie uwieńczony sukcesem aniżeli to miało miejsce w przeszłości. U większości pacjentów, u których nie było doraźnych komplikacji technicznych ani wczesnego odrzucenia przeszczepu, przemiana węglowodanów po zabiegu uległa całkowitej lub prawie całkowitej normalizacji. Mimo wszystko ten sposób leczenia cukrzycy pozostaje nadal eksperymentem klinicznym, a jego przydatność oraz zakres wskazań do jego podejmowania będzie można ustalić dopiero po nagromadzeniu większej liczby przypadków w dłuższym okresie. Już dzisiaj wszakże można stwierdzić, że nawet w razie powodzenia ten typ terapii cukrzycy będzie miał — z uwagi na ograniczone możliwości pozyskania trzustki do przeszczepu — także bardzo ograniczony zasięg. Obecnie przeszczepienia trzustki dokonuje się najczęściej równocześnie z przeszczepieniem nerki pacjentom z niewydolnością nerek na tle nefropatii cukrzycowej i ze złym rokowaniem ogólnym. Prawdopodobnie także w przyszłości głównymi kandydatami do przeszczepienia trzustki będą chorzy na cukrzycę z zaawansowaną nefropatią cukrzycową oraz ci, dla których rozwój późnych powikłań cukrzycy stanowi większe zagrożenie niż przewlekła immunosupresja.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- listopad 2023
- wrzesień 2023
- maj 2023
- kwiecień 2023
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Inne meliturieSpośród innych cukrów, których obecność w moczu wymaga różnicowania z cukrzycą, należy wymienić maltozę i mannoheptulozę. Maltoza — produkt trawienia skrobi — …
- Neuropatia układu autonomicznegoUszkodzenie nerwów układu autonomicznego w cukrzycy daje liczne i zróżnicowane objawy, co jest wynikiem rozległej funkcji regulacyjnej tego układu w organizmie. Zmiany …
- Budowa glukagonu trzustkowegoGlukagon wytwarzany w komórkach A wysp trzustkowych jest pojedynczym łańcuchem peptydowym, liczącym 29 aminokwasów. W przeciwieństwie do insuliny, w jego cząsteczce nie …
- Leczenie uzdrowiskoweW Polsce, podobnie jak w niektórych innych krajach, utworzono dla chorych na cukrzycę (oddzielnie dla dorosłych i dla dzieci) oddziały specjalistyczne w …
- Peptyd C we krwiWydzielany w ilościach ekwimolarnych z insuliną peptyd C przechodzi prawie w całości przez wątrobę do obszaru pozawątrobowego i ulega rozkładowi głównie w …
- Patogeneza makroangiopatii cukrzycowejPrzyczyny nasilonej aterogenezy i stwardnienia tętniczek w cukrzycy nie są w pełni wyjaśnione. Z dotychczasowych badań wynika, że mogą być różne. Dowodzą …
- Fizjologiczna zależność czynnościowaZależność czynnościowa pomiędzy komórkami A, B i D wysp trzustkowych jest wynikiem omówionych w poprzednich podrozdziałach mechanizmów działania hormonów wydzielanych przez poszczególne …
- Przeciwwskazania do stosowania pochodnych sulfonylomocznika w leczeniu cukrzycyPrzeciwwskazaniem do doustnego leczenia pochodnymi sulfonylomocznika jest cukrzyca typu 1, cukrzyca chwiejna, najczęściej także cukrzyca typu 3, a w szczególności cukrzyce wtórne …
- Rola lekarzy podstawowej opieki zdrowotnejDynamiczny rozwój sieci poradni cukrzycowych, jaki obecnie obserwuje się w wielu krajach, stwarza jednak problem, który wymaga racjonalnego rozwiązania. Jest nim przesunięcie …
- Wpływ leków na wydzielanie insulinyNiektóre leki wpływają na biosyntezę i (lub) wydzielanie insuliny. Ma to znaczenie w klinice ze względu zarówno na wykorzystanie w terapii cukrzycy …
- Receptor insulinowyObecność receptora insulinowego stwierdzono w błonie licznych komórek, takich jak adypocyty, komórki mięśniowe, hepatocyty, limfocyty, inonocyty i in. Zasługuje na uwagę, że …
Najnowsze komentarze