Rokowanie i zapobieganie zaburzeń czynności ośrodkowego układu nerwowego

Śmiertelność w przebiegu cukrzycowej śpiączki ketonowej ocenia się na 5—15%, przeciętnie na około 10%, przypadków. Należy oczekiwać, że w miarę szerszego stosowania nowych metod leczenia tego powikłania cukrzycy powyższe wskaźniki śmiertelności ulegną zmniejszeniu. Rokowanie jest i zapewne pozostanie — gorsze w razie późnego rozpoczęcia leczenia i u ludzi starych. Głównymi przyczynami zgonu są: nieodwracalne uszkodzenie i obrzęk mózgu, zapaść, niewydolność nerek, zespół zaburzeń oddychania. Zapobieganie śpiączce cukrzycowej sprowadza się do prawidłowego leczenia cukrzycy i unikania bądź usuwania tych czynników, które pogarszają przebieg cukrzycy i sprzyjają wystąpieniu kwasicy ketonowej (leczenie zakażeń). Szczególna rola przypada tu edukacji medycznej pacjentów, a zwłaszcza pouczeniu ich o zachowaniu zdrowotnym w szczególnych sytuacjach życiowych, w których stosowane dotąd leczenie może okazać się niewystarczające.