Jest to etap właściwej edukacji chorego na cukrzycę. Nauczanie rozpoczyna się zwykle w kilka tygodni po stwierdzeniu tej choroby, przy czym obecnie jest ono coraz częściej realizowane w grupach (kilkunastoosobowych), dla których dobiera się odpowiedni program. Ta forma szkolenia jest łatwiejsza do przeprowadzenia, poza tym jej zaletą jest to, że w chorym ugruntowuje się przekonanie, iż nie jest on samotny w swojej chorobie; sprzyja ona też wymianie spostrzeżeń i doświadczeń między członkami grupy, a dyskusja wielu chorych z osobą nauczającą rozszerza zakres przekazywania informacji. Niektórzy pacjenci źle tolerują jednak nauczanie zespołowe i dla nich trzeba opracować program indywidualny. Wyjaśniającej rozmowy z pojedynczym pacjentem wymagają także takie problemy, jak: wybór zawodu, małżeństwo i założenie rodziny, impotencja i in. Na razie w zakres indywidualnej edukacji wchodzi nauczanie o niekonwencjonalnych metodach leczenia insuliną (użycie i obsługa pomp infuzyjnych). Tematy, które obejmuje ramowy program szkolenia, są następujące: 1. Ogólna informacja o cukrzycy: omówienie jej przyczyny i występujących w niej zaburzeń metabolicznych (pojęcie hiper- i hipoglikemii, związków ketonowych, acetonurii), rodzajów tej choroby i przebiegu — na poziomie odpowiadającym ogólnemu wykształceniu członków grupy. 2. Żywienie chorych na cukrzycę: objaśnienie energetyczności (kaloryczności) diety, jej składu, przygotowanie jadłospisu i rozkład posiłków w ciągu dnia. Bardzo ważne jest przyswojenie sobie przez pacjentów znajomości składu różnych produktów spożywczych (głównie zawartości w nich węglowodanów), domowych miar (łyżeczka, łyżka stołowa, szklanka produktu w stanie surowym i po ugotowaniu), zasad zamiany jednego produktu na inny. Omówienia wymaga także spożywanie namiastek cukru, stosowanie sztucznych środków słodzących, picie alkoholu, kawy, herbaty. 3. Insulina: informacja O’ jej działaniu, rodzajach preparatów, ich stężeniu; dalszym etapem jest nauka wykonywania zastrzyków (nabieranie insuliny do strzykawki, mieszanie w niej różnych rodzajów tego hormonu, wykonanie wstrzyknięcia podskórnego). Obecnie można nauczyć — posługując się odpowiednimi strzykawkami — także pacjentów źle widzących i niewidomych samodzielnego nabierania, mieszania i wstrzykiwania insuliny. 4. Doustne leki przeciwcukrzycowe: omówienie rodzajów leków doustnych stosowanych w leczeniu cukrzycy, mechanizmu ich działania, wskazań i przeciwwskazań do ich stosowania, objawów niepożądanych, które mogą wystąpić podczas ich przyjmowania. 5. Praca mięśniowa (wysiłek): omówienie jego wpływu na metabolizm chorego na cukrzycę, zasad włączania wysiłku do programu leczenia tej choroby, przygotowania do wykonywania dużych wysiłków. 6. Samokontrola: szkolenie w samodzielnym oznaczaniu cukru (glukozy) i acetonu w moczu, coraz częściej też w oznaczaniu glikemii przy użyciu „suchych testów” enzymatycznych (wizualnie i w refotometrze odbiciowym). Z tą umiejętnością należy łączyć drugą — samodzielnego dokonywania niewielkich zmian w dawkowaniu insuliny lub proporcji w jej mieszaninie w zależności od stwierdzonego wyniku badania moczu i (lub) krwi. 7. Stany nagłego zagrożenia zdrowia: pouczenie 01 zachowaniu się w razie niedocukrzenia krwi lub wystąpienia wyraźnych objawów niewyrównania cukrzycy (hiperglikemii, znacznej glikozurii i acetonurii). 8. Stopa cukrzycowa: informacja o możliwości wystąpienia powikłań na stopie w przebiegu cukrzycy, zwłaszcza u osób starszych, i udzielenie wskazówek dotyczących prawidłowej pielęgnacji stóp i zapobiegania powstaniu zgorzeli lub owrzodzenia stopy. 9. Choroby towarzyszące: pouczanie o konieczności i sposobie kontynuowania leczenia cukrzycy w czasie innych przemijających chorób, zwłaszcza tych, którym towarzyszy utrata, apetytu (choroby gorączkowe), wymioty, biegunka. 10. Podróżowanie: pouczenie o przygotowaniu odpowiedniego zestawu (insuliny, strzykawek, lub też leków doustnych), przestrzeganiu diety w czasie podróży i o sposobie stosowania w jej trakcie insuliny lub leków doustnych. Oddzielny problem stanowi samodzielne podróżowanie samochodem i przygotowanie się do niego. Formy nauczania są różne. Obecnie są one najczęściej audiowizualne, w których wykład jest połączony z pokazem rycin, filmów, a także z ćwiczeniami praktycznymi. U dzieci duże usługi w przedstawieniu wielu zagadnień oddaje teatr lalek, w którym na miejsce pacjentów i personelu medycznego wprowadza się figury zwierząt, Bardzo użytecznym uzupełnieniem wykładów, pogadanek i ćwiczeń praktycznych są wydawnictwa popularnonaukowe przeznaczone dla chorych na cukrzycę.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Preparaty insuliny o „pośrednio" długim okresie działaniaNależą tu te insuliny, których okres aktywności mieści się pomiędzy 12 a 24 h. Wysiłki producentów zmierzają przy tym do uzyskania preparatów, …
- Czynności wydzielnicze komórek B w cukrzycy typu 1Jak dotąd, oznaczanie peptydu C we krwi znajduje zastosowanie w ocenie resztkowej czynności wydzielniczej komórek B w cukrzycy typu 1, zwłaszcza w …
- Hormony gruczołu tarczowegoHormony gruczołu tarczowego działają diabetogennie u zwierząt z częściowo usuniętą trzustką oraz pogarszają przebieg cukrzycy u ludzi i zwierząt. Jest jednak wątpliwe, …
Sport – samo dobro
Korzyści z aktywności fizycznej jest wiele i warto o tym pamiętać. Ludzie nauczyli się lekceważyć jak ważna to część naszego życia, a …- Przemiana węglowodanówGlukagon powoduje rozpad glikogenu w wątrobie, zwiększone oddawanie glukozy przez ten narząd do krwi i hiperglikemię. Powstały pod wpływem tego hormonu cAMP …
- Biosynteza i wydzielanie glukagonuZ niedawnych badań wynika, że u człowieka gen determinujący biosyntezę glukagonu jest umiejscowiony w chromosomie 2 [171]. Bezpośredni produkt translacji swoistego m-RNA …
- Biosynteza insulinyBiosynteza insuliny podlega kontroli genu insulinowego, mieszczącego się na krótszym ramieniu chromosomu 11. U człowieka liczy on z przylegającymi regionami 1789 par …
- Psychika dziecka chorego na cukrzycęCukrzyca, jak każda przewlekła choroba, stwarza wiele problemów adaptacyjnych. Konieczność przestrzegania diety, codziennego wstrzykiwania insuliny, świadomość zagrożenia stanem niedocukrzenia krwi lub kwasicą …
Czy na zabieg tlenoterapii trzeba mieć skierowanie
Kilka słów wstępu co to jest tlenoterapia Terapia hiperbaryczna znana jest z wielu korzyści. Ogólnie poprawia zdrowie, prowadzi do szybszej rehabilitacji po …- PentozuriaMoże być nabyta lub dziedziczna. Niewielkie ilości pentoz (L-arabinoza, L-ksyluloza) pojawiają się w moczu po spożyciu dużej ilości owoców (pentosuria alimentaiis). W …
- jaskra wtórnaEpidemiologia i patogeneza. Jest to szczególna odmiana nowotworzenia naczyń w cukrzycy, występującego w tęczówce i ciele rzęskowym, doprowadzająca do zamknięcia kanału przedniej …
Najnowsze komentarze