Jest ona następstwem degradacji lub unieczynnienia insuliny obecnej we krwi i płynie międzykomórkowym przed jej interakcją z receptorem insulinowym komórek. Najlepiej poznanym typem tego rodzaju zaburzeń jest insulinooporność immunologiczna, spowodowana inaktywacją hormonu przez wiążące go swoiste przeciwciała z grupy immunoglobulin G. Insulinooporność immunologiczna występuje raczej po dłuższej insulinoterapii, zwłaszcza przerywanej. Przebiega na ogól bez objawów alergii insulinowej, niekiedy jednak jej pojawienie się mogą wyprzedzać objawy uczulenia na ten hormon. Zaburzenie to jest zwykle przemijające i po pewnym czasie, także bez specjalnego leczenia, może ustąpić samorzutnie.

Powiązane posty:
  1. Komórki D Komórki D są podobne do komórek A i dzisiaj uważa się, że są one identyczne z opisanymi poprzednio komórkami At. W odróżnieniu jednak...
  2. Wpływ leków na wydzielanie insuliny Niektóre leki wpływają na biosyntezę i (lub) wydzielanie insuliny. Ma to znaczenie w klinice ze względu zarówno na wykorzystanie w terapii cukrzycy związków,...
  3. Nadwrażliwość typu komórkowego W tym typie nadwrażliwości pojawiają się — wskutek proliferacji limfocytów pomocniczych (TH) — uczulone limfocyty, które w dalszym kontakcie z antygenem (insuliną) uwalniają...
  4. Somatostatyna we krwi W związku z tym, że głównym źródłem somatostatyny we krwi jest przewód pokarmowy i że wątroba zatrzymuje i degraduje znaczne ilości tego hormonu...
  5. Stwardnienie tętniczek i tętnic typu Monckeberga Stwardnienie tętniczek. Polega ono na zwłóknieniu i odkładaniu się pomiędzy śródbłonkiem naczyniowym a zanikłą błoną środkową substancji szklistej, która powoduje pogrubienie ścian tętniczek...
  6. Potencjalna nietolerancja glukozy Dawniej stan ten nazywano cukrzycą potencjalną lub (retrospektywnie) stanem przedcukrzycowym (piaediabetes). Rozpoznaje się ją u osób, u których test tolerancji glukozy daje wynik...