Rokowanie i zapobieganie retinopatii cukrzycowej

Rokowanie. Zależy ono od stopnia zaawansowania retinopatii, a ten z kolei w dużym stopniu od typu cukrzycy. W trwającej wiele lat cukrzycy typu 1 zaburzenia widzenia są najczęściej wyrazem zaawansowanych zmian w siatkówce; z reguły towarzyszą im objawy nefropatii i polineuropatii cukrzycowej, w związku z czym szansa na poprawę jest nieduża. Natomiast w cukrzycy typu 2, zwłaszcza u ludzi starych, zmiany w siatkówce są nieduże. Jeżeli u tych osób wystąpi nagle utrata wzroku, najczęściej jednostronna z powodu wylewu krwi, to po wchłonięciu się wynaczynionej krwi poprawa widzenia może być bardzo wyraźna. W retinopatii proliferacyjnej rokowanie jest najczęściej złe i szansa na poprawę widzenia jest bardzo mała lub wręcz żadna. U tych pacjentów najczęściej złe jest także rokowanie ogólne i ci, którzy utracili wzrok z powodu zmian proliferacyjnych w siatkówce, rzadko przeżywają dłużej niż 5—6 lat. Zapobieganie. Sprowadza się ono do optymalnego leczenia cukrzycy od początku choroby — z wykorzystaniem proponowanych obecnie systemów leczenia (insulina wysoko oczyszczona, ludzka, stosowana w ciągłym wlewie lub wstrzykiwana wielokrotnie w ciągu dnia). Chorzy z retinopatią proliferacyjną powinni unikać dużych wysiłków fizycznych, zwłaszcza takich, które zwiększają ogólne ciśnienie żylne (dźwiganie ciężarów), gdyż mogą one spowodować krwawienia do siatkówki lub ciała szklistego. Poza stanem metabolicznym niewiele innych czynników wpływa na rozwój retinopatii cukrzycowej, należy jednak eliminować wpływ nawet tych, które są podejrzane, że mogą nasilać rozwój zmian w siatkówce (leczenie nadciśnienia, zakażeń). Zaawansowana retinopatia cukrzycowa, a zwłaszcza retinopatia proliferacyjna, stanowią przeciwwskazanie do zajścia w ciążę.