Leczenie pochodnymi biguanidu rozpoczyna się od dawek małych, stopniowo zwiększając je aż do osiągnięcia dawki terapeutycznej lub do wystąpienia objawów nietolerancji. Efekt leczniczy tych związków pojawia się wolniej niż pochodnych sulfonylomocznika; najczęściej glikemia zmniejsza się dopiero po upływie 6—7 dni. W przypadkach wyłącznego ich stosowania u chorych dotychczas nie leczonych wyraźna poprawa tolerancji węglowodanów następuje po upływie około 2 tygodni. Według tego samego schematu rozpoczyna się podawanie pochodnych biguanidu w razie ich skojarzonego stosowania z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika. W pierwszym przypadku nie należy zmniejszać dawki hormonu przez 4—6 dni, później zaś trzeba to czynić ostrożnie, redukując ją o 4—8 j.m./ id co kilka dni pod kontrolą glikemii i cukromoczu. W stanie wtórnej nieskuteczności pochodnych sulfonylomocznika chory otrzymuje już najczęściej najsilniej działający lek z tej grupy (chlorpropamid, glibenklamid), do którego dołącza się w dawce stopniowo wzrastającej pochodną biguanidu. Jeżeli leczenie rozpoczyna się od podania preparatów zawierających dwa leki przeciwcukrzycowe: pochodną sulfonylomocznika i pochodną biguanidu, należy na początku podawać małe dawki i stopniowo je zwiększać. W przewlekłym leczeniu pochodnymi biguanidu należy dążyć do stosowania pełnej dawki terapeutycznej (poza przypadkami cukrzycy chwiejnej), która dla fenforminy wynosi 100 mg, dla buforminy — 200 mg, a dla metforminy — do 3,0 g dziennie. Tabletki podaje się 3 razy dziennie, kapsułki i drażetki o działaniu przedłużonym 2 razy dziennie, rano i wieczorem. Leki należy przyjmować pod koniec posiłku lub bezpośrednio po nim, gdyż wówczas rzadziej występują niepożądane objawy ze strony przewodu pokarmowego. Jeżeli jednak pozwala na to tolerancja, bardziej wskazane jest przyjmowanie ich przed posiłkiem, ze względu na znaczenie w ich działaniu hamowania jelitowego wchłaniania glukozy. Kapsułki i drażetki należy połykać nie pogryzione; ich otoczka rozpuszcza się dopiero w zasadowym środowisku dwunastnicy, co chroni lek przed działaniem kwasu solnego soku żołądkowego. Jeżeli stosowanie pochodnej biguanidu w maksymalnej tolerowanej dawce przez dostatecznie długi okres (4 tygodnie) nie daje oczekiwanego skutku, należy ją odstawić i odpowiednio zmienić program leczenia; w przypadkach nieskutecznej monoterapii w rachubę wchodzi podanie pochodnej sulfonylomocznika, w innych przypadkach — zastosowanie właściwych rodzajów i dawek insuliny.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Proinsulina in vivoNajprostszym wytłumaczeniem silniejszego biologicznego działania proinsuliny in vivo aniżeli in vitro jest założenie, że jej część zostaje w organizmie przekształcona do insuliny. …
- Powikłania leczenia cukrzycy pochodnymi sulfonylomocznikaNiebezpieczeństwa spowodowane niepożądanymi objawami przy stosowaniu pochodnych sulfonylomocznika są podobne, jednak ich częstość i nasilenie są różne, w zależności od podawanego leku. …
- GalaktozuriaPróg nerkowy dla galaktozy wynosi 0,5—1,0 mmol/1 (10— 20 mg%) i przekroczenie tej wartości z następczą galaktozurią zdarza się rzadko u dzieci …
- Bodźce nerwoweBodźce nerwowe przekazywane przez układ adrenergiczny i cholinergiczny wpływają tak samo na wszystkie rodzaje komórek wysp trzustkowych. Oznacza to, że te bodźce, …
- Obraz morfologiczny i hipotezy patogenetyczne encefalopatii cukrzycowejNajbardziej istotnym następstwem zmian w naczyniach kończyn dolnych jest zmniejszenie przepływu maksymalnego, a później także spoczynkowego, w mięśniach. Prawidłowo spoczynkowy przepływ mięśniowy …
- Obraz kliniczny i rozpoznanieObraz kliniczny cukrzycowej śpiączki ketonowej jest dość różnorodny, a intensywność i rodzaj występujących dolegliwości i objawów nie zawsze kształtuje się równolegle do …
- Nadwrażliwość typu komórkowegoW tym typie nadwrażliwości pojawiają się — wskutek proliferacji limfocytów pomocniczych (TH) — uczulone limfocyty, które w dalszym kontakcie z antygenem (insuliną) …
- Mechanizm bioenergetycznyWiększe znaczenie wydaje się mieć drugi mechanizm bioenergetyczny, związany z przemianą glukozy w komórkach B. System transportu D-glukozy do tych komórek jest …
- Cukrzyca ciężarnychCukrzyca ciężarnych (diabetes gravidarum, gestational diabetes). Jest to przejściowe zaburzenie przemiany węglowodanów, wyrażające się hiperglikemią i cukromoczem, które pojawia się u zdrowych …
- Przemiana tłuszczówTłuszcz stanowi najbardziej skondensowaną postać spichrzania substratów energetycznych w wyższych organizmach. Ma on 2-krotnie większą wartość energetyczną (39 kJ/g, czyli 9,3 kcal/g) …
- Czynność narządu wyspowego w cukrzycyW cukrzycy stwierdza się wyraźne zmiany ilościowe i zaburzenia czynności wszystkich rodzajów komórek wysp trzustkowych. Zachodzi przy tym wyraźna różnica pomiędzy cukrzycą …
Najnowsze komentarze