Zmiany anatomopatologiczne innych narządów

Poza opisanymi wyżej, w cukrzycy występują charakterystyczne zmiany morfologiczne w wątrobie, skórze, kościach i stawach, zębach i przyzębiu oraz w soczewce. Zmiany w wątrobie, natomiast zmiany morfologiczne w innych tkankach i narządach omówiono w rozdziale G łącznie z klinicznym opisem przewlekłych powikłań cukrzycy dotyczących skóry, narządu ruchu, jamy ustnej i soczewki. Powiększenie wątroby jest częstym objawem spostrzeganym w cukrzycy. Jego przyczyną jest odkładanie się lipidów w cytoplazmie hepatocytów, zaś glikogenu w jądrach tych komórek. Stłuszczenie wątroby występuje najczęściej w cukrzycy typu 2 skojarzonej z otyłością i jest raczej następstwem otyłości i nasilonej lipogenezy. W cukrzycy typu 1 natomiast, zwłaszcza niewyrównanej, powiększenie wątroby jest wywołane przede wszystkim, odkładaniem się glikogenu w komórkach tego narządu. Gromadzenie tego wielocukru jest z kolei następstwem zwiększonej resyntezy glukozy spowodowanej niedoborem insuliny. Podaniu dostatecznej ilości insuliny i wyrównaniu metabolizmu towarzyszy z reguły zmniejszenie wątroby. Nie wydaje się, aby cukrzyca sama prowadziła do wystąpienia marskości wątroby. Częste kojarzenie się obu tych stanów chorobowych jest wynikiem większej zapadalności chorych na cukrzycę na wirusowe zapalenie wątroby oraz faktu, że marskość wątroby jest stanem sprzyjającym ujawnieniu się cukrzycy (typu 2) u osób genetycznie do tej choroby predysponowanych.