Stwardnienie tętniczek. Polega ono na zwłóknieniu i odkładaniu się pomiędzy śródbłonkiem naczyniowym a zanikłą błoną środkową substancji szklistej, która powoduje pogrubienie ścian tętniczek i zwężenie ich światła. Inną zmianą jest odkładanie się we wszystkich błonach ściany włókienkowej substancji, dającej dodatnią reakcję p.a.S. i tworzącej rodzaj siateczki. Ponadto występuje proliferacja komórek śródbłonka, która także przyczynia się dozwężenia, niekiedy znacznego, światła tętniczek. Ten typ zmian występuje także poza cukrzycą, jednak w tej chorobie pojawia się wcześniej (także u pacjentów młodocianych) i nasila się w miarę trwania cukrzycy. Stwardnienie tętnic typu Monckeberga. Polega ono na odkładaniu się złogów wapnia w błonie środkowej tętnic, głównie typu mięśniowego, w szczególności tętnic kończyn dolnych. Te ulegają przekształceniu w sztywne rury, lecz ich światło nie ulega zwężeniu.