Zalicza się tu przypadki cukrzycy trwałej typu 1, ujawniającej się przed upływem pierwszego roku życia. Są one bardzo rzadkie i cukrzyca wieku niemowlęcego stanowi mniej niż 1% wszystkich przypadków cukrzycy dziecięcej (ujawniającej się przed 15 r.ż.). Typowymi objawami są: pragnienie (np. łapczywe picie wody podczas kąpieli) i częste moczenie się. Uważne matki dostrzegają, że mocz usztywnia pieluszki, a po wyparowaniu pozostawia białe plamy. Niemowlęta szybko chudną i w ciągu kilku dni występują u nich objawy bardzo dużego odwodnienia, doprowadzającego do stanu toksycznego, dla którego charakterystyczne jest wszakże oddawanie dużych ilości wodojasnego moczu. W przeciwieństwie do przemijającej cukrzycy noworodków w tej postaci zaburzenia przemiany węglowodanów objawem charakterystycznym jest szybko rozwijająca się ketoza i kwasica ketonowa, stwierdzana przy ustalaniu rozpoznania w połowie przypadków. W początkowym okresie różnicowanie tego stanu z przemijającą cukrzycą noworodków nie ma znaczenia, gdyż postępowanie w obu zespołach jest takie samo. Głównym celem leczenia jest wyrównanie zaburzeń metabolicznych (zmniejszenie glikemii i opanowanie kwasicy) oraz uzupełnienie strat wody i elektrolitów. W tym celu podaje się insulinę krótko działającą (najlepiej wysoko oczyszczoną, np. Actrapid MC Novo) w dawce dobowej 0,5—1,0 j.m. na kg masy ciała, podzielonej na kilka wstrzyknięć podskórnych lub w postaci całodobowego powolnego wlewu dożylnego. Równocześnie podaje się roztwory chlorku sodowego i glukozy w objętości zależnej od powierzchni ciała (orientacyjnie u dziecka o masie ciała 10 kg powierzchnia ciała wynosi 0,5 m2) i ubytku’masy ciała: przeciętnie w pierwszej dobie objętość płynu powinna wynosić 2000 ml/m2 powierzchni ciała +1/2 ubytku masy ciała. Częste oznaczanie glikemii i elektrolitów pozwala uniknąć takich powikłań, jak: hipoglikemia, zatrucie wodne, hipokaliemia i hipernatremia. Po wyrównaniu zaburzeń metabolicznych i wodno-elektrolitowych przeciętne dawkowanie insuliny u niemowląt wynosi 0,25—0,5 j.m./kg masy ciała/d.

Powiązane posty:
  1. Rozpoznanie zaburzeń przemiany węglowodanów Do badań laboratoryjnych pomocnych w rozpoznaniu zaburzeń przemiany węglowodanów i mających stąd istotne znaczenie w diagnostyce i kontroli wyrównania cukrzycy należy oznaczenie zawartości...
  2. Glikozuria poposiłkowa Glikozuria poposiłkowa (overilow glycosuria). Są to stany, w których po spożyciu węglowodanów następuje szybko znaczny wzrost glikemii przekraczający próg nerkowy dla glukozy, w...
  3. Rozkład posiłków w ciągu dnia W prawidłowym żywieniu chorych na cukrzycę duże znaczenie ma rozłożenie spożycia węglowodanów na możliwie dużą liczbę posiłków. Zapobiega się w ten sposób nadmiernemu...
  4. Interakcja z innymi lekami Najczęściej występuje i ma największe znaczenie interakcja pochodnych sulfonylomocznika z lekami, które nasilają i przedłużają ich działanie hipoglikemizujące. Mechanizm tej interakcji jest różny...
  5. Rokowanie i zapobieganie zaburzeń czynności ośrodkowego układu nerwowego Śmiertelność w przebiegu cukrzycowej śpiączki ketonowej ocenia się na 5—15%, przeciętnie na około 10%, przypadków. Należy oczekiwać, że w miarę szerszego stosowania nowych...
  6. Kardiopatia cukrzycowa Pod pojęciem kardiopatii cukrzycowej (cardiopathia diabetica), proponowanym przez niektórych autorów, rozumie się bardziej rozległe, a zarazem bardziej dla cukrzycy swoiste uszkodzenie serca, spowodowane...