Hamowanie biosyntezy i wydzielania insuliny przez te leki jest wynikiem ich ogólnego działania onkostatycznego. Leki alkilujące i antybiotyki, interferując w procesie transkrypcji DNA (aktynomycyna), translacji (puromycyna) czy syntezie t-RNA (cyklofosfamid), upośledzają także biosyntezę cząsteczki insuliny. Z kolei leki hamujące mitozę (kolchicyna, winkrystyna i winblastyna) powodują nieodwracalne uszkodzenie układu mikrotubul i mikrofilamentów oraz uniemożliwiają wyrzut insuliny z komórek B. O tym niepożądanym działaniu tej grupy leków należy pamiętać, podejmując bardziej długotrwałe kuracje (np. kolchicyną).

Powiązane posty:
  1. Proinsulina in vivo Najprostszym wytłumaczeniem silniejszego biologicznego działania proinsuliny in vivo aniżeli in vitro jest założenie, że jej część zostaje w organizmie przekształcona do insuliny. Należy...
  2. Leki wpływające na układ autonomiczny Działanie tej grupy leków zależy od tego, jakie receptory komórek B pobudzają bądź też blokują. Praktyczne znaczenie mają głównie związki hamujące wydzielanie insuliny...
  3. Inhibitory białkowe Opisano występowanie w surowicy następujących białkowych inhibitorów: 1. W 1953 r. Bornstein i Park wykazali w surowicy zwierząt z cukrzycą alloksanową, a później...
  4. Choroba niedokrwienna serca Spośród wszystkich jednostek klinicznych, zaliczanych do choroby dużych naczyń w cukrzycy, choroba niedokrwienna serca występuje najczęściej i jest główną przyczyną zgonów osób z...
  5. Zmiany skórne w cukrzycach wtórnych Do charakterystycznych i mających znaczenie diagnostyczne zmian w skórze dochodzi w hemochromatozie, wyspiaku wydzielającym glukagon (glucagonoma) i w rzadkich postaciach cukrzycy cechującej się...
  6. Opieka nad noworodkiem Noworodek urodzony przez matkę chorą na cukrzycę jest mało odporny i wymaga takiej samej opieki jak wcześniaki, tzn. umieszczenia w inkubatorze o temperaturze...