W rozpoznaniu cukrzycy idiopatycznej, czyli typu 1 i 2, należy uwzględnić: 1. Cukromocze na innym tle. 2. Hiperglikemie w przebiegu różnych chorób o ustalonej najczęściej etiologii. Mogą one być przemijające lub trwałe (w razie wtórnego nieodwracalnego uszkodzenia komórek B wysp trzustkowych), dając obraz kliniczny cukrzycy wtórnej lub skojarzonej (typ 3). Zaburzenia metaboliczne i spowodowana nimi hiperglikemia w przebiegu różnych chorób mogą się także przyczyniać do ujawnienia się cukrzycy idiopatycznej, z reguły typu 2, u osób genetycznie predysponowanych do tej postaci choroby.

Powiązane posty:
  1. Mechanizm cybernetyczny Mechanizm wpływu stężenia glukozy w płynie zewnątrzkomórkowym na wytwarzanie i wydzielanie insuliny jest prawdopodobnie podwójny. Pierwszy z nich można nazwać mechanizmem cybernetycznym, działającym...
  2. Metoda przeponowa Jej podstawą jest zjawisko pobudzania przez insulinę pobierania glukozy z otoczenia i syntezy glikogenu przez izolowaną przeponę szczura. Za wskaźniki przemiany glukozy przyjmuje...
  3. Cykliczne nukleotydy Insulina zmniejsza stężenie cAMP w komórkach, głównie przez aktywację fosfodiesterazy, i powoduje przejściowy wzrost stężenia cGMP. Wpływ hormonu na cAMP występuje jednak wyraźnie...
  4. Glikokortykosteroidy Już w dawnych pracach wykazano, że hormony kory nadnerczy powodują hiperglikemię, zwiększenie się zawartości glikogenu w wątrobie oraz ujemny bilans azotowy. Mimo jednak...
  5. Oznaczenie glukozy we krwi Obecnie oznacza się glukozę we krwi (osoczu) 6 metodami dającymi porównywalne wyniki. Są to: 2 metody enzymatyczne (w jednej stosuje się oksydazę glukozy,...
  6. Pentozuria Może być nabyta lub dziedziczna. Niewielkie ilości pentoz (L-arabinoza, L-ksyluloza) pojawiają się w moczu po spożyciu dużej ilości owoców (pentosuria alimentaiis). W dystrofii...