Zjawisko to wykazano w badaniach doświadczalnych, przeprowadzonych na zwierzętach, pośrednio zostało też potwierdzone u ludzi. Jest więc prawdopodobne, że przyczynia się ono do przeciwcukrzycowego działania pochodnych biguanidu. Gromadzenie się tych związków w hepatocytach w stężeniach większych niż w innych komórkach może powodować zmniejszoną syntezę ATP i zwiększenie stężenia AMP, który obok aktywacji fosfofruktokinazy i nasilenia na tej drodze glikolizy równocześnie hamuje fruktozodifosfatazę, a zatem jeden z głównych enzymów kontrolujących proces glukoneogenezy.

Powiązane posty:
  1. Czynność narządu wyspowego w cukrzycy W cukrzycy stwierdza się wyraźne zmiany ilościowe i zaburzenia czynności wszystkich rodzajów komórek wysp trzustkowych. Zachodzi przy tym wyraźna różnica pomiędzy cukrzycą typu...
  2. Zmiany anatomopatologiczne innych narządów Poza opisanymi wyżej, w cukrzycy występują charakterystyczne zmiany morfologiczne w wątrobie, skórze, kościach i stawach, zębach i przyzębiu oraz w soczewce. Zmiany w...
  3. Glikozuria nerkowa Glikozuria nerkowa (glycosuiia renalis). Może ona występować: 1) jako pierwotne, wrodzone zaburzenie transportu glukozy w cewkach nerkowych, będące wadą pojedynczą (cukrzyca nerkowa —...
  4. Substancje resztkowe Już bardzo dawno zauważono, że jarzyny wyraźnie poprawiają tolerancję węglowodanów przez chorych na cukrzycę i fakt ten był nawet powodem poszukiwania w nich...
  5. Stosowanie pochodnych sulfonylomocznika Rozpoczęcie leczenia cukrzycy pochodnymi sulfonylomocznika powinno być w zasadzie poprzedzone ustaleniem dobowego zapotrzebowania na insulinę i wykluczeniem przeciwwskazań do tego typu leczenia. Po...
  6. Okres rekonwalescencji Po wyprowadzeniu chorego z kwasicy ketonowej, co najczęściej następuje w ciągu 24, rzadziej 48 h (wcześniej u dzieci), podaje się mu w następnych...