Hamowanie wchłaniania jelitowego glukozy, aminokwasów, a prawdopodobnie i innych składników pożywienia. Zjawisko to wykazano in vitio oraz in vivo (także w odniesieniu do kwasów żółciowych, witaminy B12, kwasu foliowego, sodu i wody) i tłumaczy się je szczególnym powinowactwem pochodnych biguanidu do ściany jelita, w której (jak i w jego świetle) gromadzą się one w stężeniu większym niż w innych tkankach. Powoduje to zmniejszenie wytwarzania ATP, niezbędnego dla prawidłowego przebiegu czynnego transportu wchłanianych substancji. Wpływ pochodnych biguanidu, hamujący absorpcję jelitową glukozy, uwidacznia przekonywająco porównanie przebiegu krzywych glikemicznych po doustnym i dożylnym obciążeniu tym cukrem. Jest prawdopodobne, że zmniejszona podaż ATP jest także przyczyną hamowania perystaltyki żołądka i jelita cienkiego, obserwowanego podczas leczenia cukrzycy pochodnymi biguanidu. Ponieważ podobny wpływ w obrębie przewodu pokarmowego wywiera somatostatyna, nasuwało się pytanie, czy w działaniu pochodnych biguanidu na jelita nie jest pośrednim ogniwem zwiększone wydzielanie tego peptydu. Przeprowadzone niedawno badania u ludzi, w których po podaniu fenforminy stwierdzono niewielki i nieznamienny przyrost reaktywności wydzielania somatostatyny na odpowiednie bodźce (posiłek tłuszczowy, wstrzyknięcie tolbutamidu), przemawiają jednak przeciw znaczącemu udziałowi tego hormonu w hamowaniu absorpcji jelitowej i motoryki jelitowej przez pochodne biguanidu.

Powiązane posty:
  1. Stwardnienie tętniczek i tętnic typu Monckeberga Stwardnienie tętniczek. Polega ono na zwłóknieniu i odkładaniu się pomiędzy śródbłonkiem naczyniowym a zanikłą błoną środkową substancji szklistej, która powoduje pogrubienie ścian tętniczek...
  2. Potencjalna nietolerancja glukozy Dawniej stan ten nazywano cukrzycą potencjalną lub (retrospektywnie) stanem przedcukrzycowym (piaediabetes). Rozpoznaje się ją u osób, u których test tolerancji glukozy daje wynik...
  3. Inne choroby i zespoły kliniczne Różne zespoły genetyczne skojarzone z zaburzeniem przemiany węglowodanów. Na ogół różnicowanie tych zespołów z cukrzycą idiopatyczną nie jest trudne, ponieważ na pierwszy plan...
  4. Zatrzymanie wody U niektórych chorych, u których w okresie poprzedzającym leczenie doszło do znacznego odwodnienia, po zastosowaniu insuliny — zwłaszcza dużych dawek — i szybkim...
  5. Śpiączka ketonowa Najlepiej poznana i najczęściej występująca jest śpiączka cukrzycowa rozwijająca się w przebiegu kwasicy ketonowej. Wiele dokładnych badań biochemicznych i studiów klinicznych dotyczących tego...
  6. Obraz morfologiczny i patogeneza nefropatii cukrzycowej Poza przytoczonymi tam hipotezami rozwoju mikroangiopatii cukrzycowej w odniesieniu do nerki podkreśla się jeszcze znaczenie zaburzeń czynnościowych, poprzedzających pojawienie się zmian morfologicznych. We...