Ziarnistość komórek B w insulinie

Insulina zawarta w ziarnistościach komórek B wysp trzustkowych ma budowę krystaliczną i występuje prawdopodobnie w postaci heksamerów. Przemawia za tym także obecność cynku w tych ziarnistościach u wszystkich badanych gatunków zwierząt. W odpowiednich warunkach te polimery dysocjują Pod wpływem odpowiedniego bodźca wydzielniczego ziarnistości komórek B przesuwają się ruchem skokowym ku powierzchni komórkowej, błona woreczka, w którym są zawarte, zlewa się z błoną cytoplazmy, ta ostatnia ulega w tym miejscu przerwaniu i ziarnistości zostają wydalone do przestrzeni zewnątrzkomórkowej. Tam ulegają szybkiemu rozpuszczeniu, gdyż nie stwierdza się ich w otoczeniu komórki. Opisane zjawisko nosi nazwę egzocytozy albo emiocytozy. Jak wynika z nowszych badań, przeniesienie ziarnistości jest poprzedzona związaniem ich z mikrofilamentami, które kurcząc się przemieszczają je wzdłuż drogi wyznaczonej prawdopodobnie przez mikrotubule. W tym procesie istotną rolę odgrywa napływ wolnych jonów wapniowych do cytozolu i aktywacja przez nie kalmoduliny oraz zwiększenie stężenia cAMP.