Stany niedocukrzenia krwi o różnym nasileniu stanowią najczęstsze powikłanie, spotykane wśród chorych leczonych insuliną. Ich przyczyną jest zalecenie niewłaściwej dawki hormonu przez lekarza lub przedawkowanie przez chorego na skutek pomyłki, niezdyscyplinowania czy lekkomyślności, pominięcie spożycia należnego posiłku po wstrzyknięciu, bądź też nieprzewidziany, nadmierny wysiłek fizyczny. Stany niedocukrzenia mogą występować także u pacjentów przyjmujących leki blokujące receptory adrenergiczne 32 (propranolol). Leki te w zasadzie zmniejszają wydzielanie insuliny przez komórki B wysp trzustkowych i długotrwałe ich przyjmowanie może sprzyjać wystąpieniu cukrzycy typu 2. W cukrzycy leczonej insuliną jednak wskutek bezwzględnego niedoboru tego hormonu ujawnia się jedynie ich wpływ hamujący reakcję adrenergiczną na zmniejszenie glikemii, co powoduje przedłużenie i pogłębienie stanu niedocukrzenia krwi. Szczególnie skłonne do hipoglikemii po wstrzyknięciu insuliny są osoby z cukrzycą chwiejną, a także dzieci. Pora i szybkość narastania objawów klinicznych niedocukrzenia zależą w dużym stopniu od rodzaju insuliny stosowanej przez chorego, wielkości wstrzykiwanej dawki i rozplanowania dawek w ciągu dnia. Przy zbyt dużej dawce insuliny krótko działającej objawy hipoglikemii występują po 2—3 h, insuliny o ,,pośrednim” okresie działania; między 6 a 8 h, a insuliny długo działającej — między 12 a 24 h od momentu wstrzyknięcia. W razie wstrzykiwania wszystkich 3 rodzajów insuliny razem przed śniadaniem (insulina „potrójna”) hipoglikemia może wystąpić rano, po południu i w nocy. W stanie niedocukrzenia krwi odróżnia się: 1) objawy katecholaminowe, związane z wtórną hiperadrenalinemią, takie jak stan pobudzenia, osłabienie, bladość skóry, pocenie się, rozszerzenie źrenic, częstoskurcz, umiarkowany wzrost ciśnienia tętniczego; 2) objawy neuroglikopenii spowodowane zmniejszeniem dowozu glukozy do mózgu. Są to zarówno objawy psychiczne (niepokój, zaburzenia myślenia, niemożność skupienia się, zmiana osobowości, amnezja, zachowanie maniakalne, delirium), jak i neurologiczne (zaburzenia mowy, widzenia, kloniczne i toniczne kurcze mięśni, wzmożone odruchy ścięgnowe, dodatni odruch Babińskiego, porażenia, utrata przytomności). Objawy pierwszej grupy występują w razie szybkiego zmniejszenia glikemii i szybko ustępują po spożyciu cukru. Najczęściej powoduje je wstrzyknięcie finsutiny krótko działającej. Mogą one pojawiać się jeszcze przy zwiększonych bezwzględnych wartościach glikemii. Objawy drugiej grupy występują w czasie rzeczywistego i dłużej trwającego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Krytyczny poziom glikemii, poniżej którego występują zaburzenia świadomości, wynosi około 2,5 mmol/1 (45 mg%). Stany niedocukrzenia krwi przebiegające z utratą przytomności wymagają różnicowania z zaburzeniami świadomości na innym tle, w szczególności ze śpiączką cukrzycową. Na ogół odróżnienie obu tych stanów na podstawie objawów klinicznych nie nastręcza trudności. Dużym ułatwieniem w ustaleniu rozpoznania jest szybkie oznaczenie glikemii za pomocą „suchego testu”. W razie niemożności wykonania takiego badania w przypadkach wątpliwych należy dożylnie wstrzyknąć 50 ml 20°/o roztworu glukozy lub 1 mg glukagonu, co w stanie niedocukrzenia daje natychmiastową, chociaż nieraz tylko krótkotrwałą poprawę. Częściej przyczyną pomyłek diagnostycznych są mniej nasilone objawy spowodowane neuroglikopenią. Maniakalne zachowanie się tych chorych było wielokrotnie omyłkowo brane za stan upojenia alkoholowego. Z tego względu zaleca się chorym na cukrzycę, zwłaszcza leczonym insuliną, rtoszenie przy sobie odpowiedniego zaświadczenia (karty cukrzycowej, książeczki chorego na cukrzycę). Szczególny problem stanowią stany niedocukrzenia krwi występujące w nocy. Powodują one obfite pocenie się w czasie snu, niespokojny sen, trudności w nawiązaniu kontaktu-z chorym obudzonym w tym stanie, przedłużenie snu, łatwo jednak mogą ujść uwagi otoczenia chorego. Niekiedy jedyną wskazówką sugerującą występowanie hipoglikemii w nocy może być reaktywna hiperglikemia we wczesnych godzinach rannych (objaw Somogyi), którą należy odróżnić od hiperglikemii porannej, zależnej od dobowego rytmu wahań stężenia glukozy we krwi. W tym celu niezbędne jest najczęściej oznaczenie dobowego profilu glikemii. Leczenie poinsulinowych stanów niedocukrzenia krwi polega na natychmiastowym podaniu węglowodanów w ilości powodującej wzrost stężenia glukozy we krwi. Łagodne stany hipoglikemiczne opanowuje się przez spożycie dodatkowego posiłku, w razie potrzeby kilku kostek cukru, które chory leczony insuliną powinien mieć zawsze przy sobie. W stanach nieprzytomności wstrzykuje się dożylnie 1 mg glukagonu, 50 ml 20% roztworu glukozy, a następnie podaje we wlewie kroplowym dożylnie 5-10% roztwór glukozy do czasu trwałego powrotu glikemii do wartości prawidłowej i odzyskania przytomności. W przypadku znacznego przedawkowania insuliny, zwłaszcza preparatu o działaniu przedłużonym, po przejściowej poprawie niedocukrzenie krwi może wystąpić ponownie. Ci chorzy wymagają przedłużonego dożylnego wlewu roztworu glukozy i obserwacji w warunkach szpitalnych. W przeważającej liczbie przypadków poinsulinowego niedocukrzenia krwi rokowanie jest dobre; zostaje ono szybko opanowane, bez trwałych pozostałości. Bardzo ciężkie wstrząsy hipoglikemiczne mogą jednak doprowadzić do zgonu. Należy także pamiętać, że wielokrotne i długotrwałe stany hipoglikemiczne, występujące w toku leczenia cukrzycy insuliną (lub lekami doustnymi), mogą powodować trwałe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego i trwałe utrzymywanie objawów psychicznych i neurologicznych. Wystąpienie u chorego na cukrzycę leczonego insuliną stanu niedocukrzenia krwi wymaga szybkiego wyjaśnienia przyczyny tego powikłania i w razie potrzeby — korekty leczenia.
O autorze
Podobne wpisy
Ostatnie wpisy
zakątek zdrowia
Archiwa
- grudzień 2022
- listopad 2022
- sierpień 2022
- marzec 2022
- styczeń 2022
- wrzesień 2021
- sierpień 2021
- czerwiec 2021
- maj 2021
- kwiecień 2021
- grudzień 2020
- listopad 2020
- maj 2020
- kwiecień 2018
- marzec 2018
- luty 2018
- styczeń 2018
- grudzień 2017
- listopad 2017
- październik 2017
- wrzesień 2017
- sierpień 2017
- lipiec 2017
- czerwiec 2017
- maj 2017
- kwiecień 2017
- marzec 2017
- luty 2017
- styczeń 2017
Kategorie
Warto przeczytać
- Przemiana tłuszczówTłuszcz stanowi najbardziej skondensowaną postać spichrzania substratów energetycznych w wyższych organizmach. Ma on 2-krotnie większą wartość energetyczną (39 kJ/g, czyli 9,3 kcal/g) …
- Główne składniki pokarmoweIlość białka w diecie jest proporcjonalna do jej wartości energetycznej. Na ogół wystarcza zalecenie spożycia 1,0 g białka na kg masy należnej, …
- świat-diet.pl/
- MetyloksantynyLeki te wyraźnie nasilają wydzielanie insuliny in vitro. Jest to rezultatem hamowania fosfodiesterazy i zwiększenia stężenia cAMP w komórkach B. Charakterystyczne, że …
- Proinsulina we krwiProinsulina stanowi około 6% aktywności insulinowej (IRI) ekstrahowanej z trzustki i podobną proporcję tego prohormonu w odniesieniu do wartości IRI stwierdza się …
Halucynki – czy są niebezpieczne dla zdrowia? Odmiany grzybów halucynogennych , działanie
Grzyby halucynogenne (znane również jako grzyby psylocybinowe) to znane produkty, które można spożywać zarówno w stanie surowym, jak i suszu. W formie …- Centralna poradnia cukrzycowaObejmuje ona swoim nadzorem określoną sieć poradni terenowych. Do jej zadań należy: 1. Udzielanie konsultacji chorym kierowanym przez terenowe poradnie cukrzycowe w …
- Cukrzyca lipoatrolicznaJest to rzadko występująca postać cukrzycy, opisana po raz pierwszy przez Lawrence’a w 1946 r., charakteryzująca się uogólnionym lub ograniczonym zanikiem tkanki …
- Okres nauczania podstawowegoJest to etap właściwej edukacji chorego na cukrzycę. Nauczanie rozpoczyna się zwykle w kilka tygodni po stwierdzeniu tej choroby, przy czym obecnie …
Jak zapuścić brodę?
Gęsta, atrakcyjnie wyglądająca broda jest marzeniem wielu mężczyzn. Co ciekawe jeszcze do niedawna było wręcz przeciwnie i zarost u mężczyzn kojarzył się …- Komórki PPTen typ komórek występuje najobficiej w wyspach mieszczących się w tylnej części głowy trzustki, w sumie jednak jest ich w całej trzustce …
Laryngolog – kiedy się do niego wybrać?
Czym zajmuje się laryngolog? Laryngolog to specjalista, który zajmuje się wieloma aspektami związanymi z ludzkim zdrowiem i leczeniem. Jego wiedza i praktyka …
Najnowsze komentarze