Wewnątrzkomórkowe wpływy insuliny dzielą się na doraźne i bardziej długotrwałe. Do pierwszej grupy należą wpływy będące wynikiem głównie aktywacji (defosforylacji lub fosforylacji) swoistych, już obecnych enzymów. Efekty pojawiające się wolniej i trwające dłużej są rezultatem zwiększonej syntezy kwasów nukleinowych (RNA, DNA) i tym samym zwiększonej syntezy de novo białek i enzymów.

Powiązane posty:
  1. Lipogeneza Kwasy tłuszczowe mogą być syntetyzowane z dowolnego prekursora, który ulega przekształceniu do acetylo-CoA. U ssaków synteza ta przebiega dwiema drogami. Jedna z nich...
  2. Regulacja hormonalna Spośród hormonów, które bezpośrednio wpływają na wydzielanie insuliny w stopniu mającym znaczenie fizjologiczne, należy wymienić z jednej strony glukagon i niektóre peptydowe hormony...
  3. Otyłość w przebiegu cukrzycy Hiperinsulinemia towarzysząca otyłości w przebiegu cukrzycy typu 2 jest następstwem otyłości i jest co najwyżej modyfikowana przez dysfunkcję komórek B. Przekonywającego dowodu, przemawiającego...
  4. Budowa glukagonu trzustkowego Glukagon wytwarzany w komórkach A wysp trzustkowych jest pojedynczym łańcuchem peptydowym, liczącym 29 aminokwasów. W przeciwieństwie do insuliny, w jego cząsteczce nie ma...
  5. Zmiany naczyniowe w nerkach Zmiany te dają charakterystyczny obraz cukrzycowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (glomerulosclerosis diabetica), któremu odpowiada kliniczny zespół nefropatii cukrzycowej. Nerki są powiększone lub prawidłowej wielkości,...
  6. Oznaczenie hemoglobiny glikozylowanej i białek glikozylowanych surowicy W diagnostyce zaburzeń przemiany węglowodanów wykorzystuje się zjawisko glikozylacji białek, a w szczególności hemoglobiny i białek surowicy (albuminy). W krwince czerwonej dorosłego człowieka...